عوامل تقویت اراده عبارتند از: ارتباط با خدا، مبارزه با عادات ناپسند، تلقین و تمرین در تصمیم گیری.
به نظر میرسد ایمان به خدا نه تنها به عنوان عنصر تقویت کننده اراده مطرح است، بلکه تکیه گاه استوار اراده به حساب می آید، زیرا بر فرض اگر کسی از اراده برخوردار باشد اما به سلاح نیرومند ایمان مجهز نباشد، تا هنگامی که در زندگی به بن بست نرسیده، به فعالیت ادامه میدهد، ولی وقتی درهای زندگی را به روی خود بسته می بیند و با موانع بزرگ مواجه می شود، شعله های امید در جانش به خاموشی می گراید. در چنین شرایطی جز ایمان به قدرت خدا و توکل بر او هیچ عامل دیگری نمی تواند او را از نگرانی و پریشانی نجات بخشد. از این رو خداوند به پیامبرش می فرماید: هرگاه تصمیم بر انجام کاری گرفتی، توکل به خدا کن. برای انجام تصمیمات دو مانع مهم وجود دارد: کسالت و ملالت. از امام صادق(ع) روایت شده که: از دو خصلت پرهیز کن: از ملالت و کسالت، زیرا اگر ملالت به خود راه دادی، بر هیچ حقی صبر نخواهی کرد و اگر کسالت نمودی، هیچ حقی را به جا نخواهی آورد. ملالت اشاره به خستگی روحی و کسالت اشاره به تنبلی و سستی بدن دارد. معمولاً افرادی که از انجام تصمیمات خود ناتوان و عاجزند، به یکی از این دو عنصر مبتلا شده اند؛ یا شرایط جسمانی ندارند و یا از شرایط روحی برخوردار نیستند. از این رو باید تن و روان را از قبل آماده کرد.